Samenwerken aan innovaties

Ze willen hun aantrekkelijkheid voor studenten vergroten en hun concurrentiepositie ten opzichte van zowel Nederlandse als internationale onderwijsinstellingen verbeteren. Ze willen eigentijds en toekomstgericht onderwijs bieden in een tijd waarin de ontwikkelingen razendsnel gaan en de trends en buzzwords in razendsnel tempo opdoemen en weer verdwijnen.

Docent Communication & Multimedia Design aan de Hanzehogeschool Jonathan van Denzen ziet het liefste dat zijn studenten in het echte bedrijfsleven zoveel mogelijk relevante ervaring opdoen waarbij ze de ruimte krijgen om te leren en te innoveren. ‘Ik wil studenten klaarstomen door ze te leren flexibel te zijn en bewust te laten worden dat onze arbeidsmarkt constant in beweging is. Tijdens de studie wil ik ze zo veel mogelijk laten experimenteren en mogen ze fouten maken.”

Een baan op niveau waarin ze hun ei kwijt kunnen, dat is ook wat studenten graag willen, enthousiast en ambitieus als ze zijn.

Jonathan vertelt dat studenten en onderwijsinstellingen het best lastig vinden om goede uitdagende stageplaatsen in het reguliere bedrijfsleven te vinden. Een ander probleem is dat het bieden van voldoende inhoudelijke begeleiding in de praktijk vanuit stagebedrijven best moeilijk te realiseren is.

Het begeleiden van een stagiaire kost tijd en is een serieuze aangelegenheid die niet te gemakkelijk moet worden opgevat. “Als opdrachtgever ben je verantwoordelijk voor goede begeleiding van een student en daar ben je als het goed is ook aan gecommitteerd richting de school en de student. De wil is er altijd bij alle partijen, maar tijd en geld zijn vaak de dwarsliggers”

Als Jonathan naar de toekomst kijkt van zijn studenten wil hij graag dat ze in hun carrière hun kennis en ambitie goed kwijt kunnen. In het echte leven gebeurt het helaas te vaak dat eenmaal op de arbeidsmarkt aangekomen, de student in een baan belandt, waarbij de studiestof niet, op onvoldoende hoog niveau, onvoldoende breed of specialistisch genoeg wordt toegepast. Hierdoor loopt de student het risico dat parate en actuele kennis afneemt en de ontwikkeling naar vakvolwassenheid stokt.

De student heeft het moeilijk om zijn of haar weg te vinden met als gevolg dat hij of zij gaat twijfelen aan de eigen vaardigheden. De uitdagende aspecten van de studie, waardoor de student primair aangetrokken werd, verdwijnen zo langzaam maar zeker naar de achtergrond. Net als het enthousiasme en de innovatiekracht.

De student móet zo snel mogelijk de kans krijgen om in het bedrijfsleven relevante en interessante werkzaamheden uit te kunnen voeren. Dat staat voor Jonathan als een paal boven water.

Het enthousiasme, de nieuwsgierigheid en leergierigheid van studenten zou je optimaal willen en moeten benutten als maatschappij om maximaal van hun denkkracht en ambitie te profiteren. Als er bereidheid is van diverse partijen (onderwijsinstellingen, het bedrijfsleven en digitale professionals) om de schouders onder de student te zetten haalt iedereen er meer uit.

Dit zijn onderliggende problemen die we zien:

• Capaciteitstekort bij stagebedrijven voor het bieden van voldoende inhoudelijke begeleiding
• Bedrijven en organisaties kampen regelmatig met minimale budgetten voor innovatieve digitale doeleinden. Beschikbare budgetten moeten effectief worden ingezet voor zo snel mogelijk resultaat ten behoeve van primaire bedrijfsdoelen. Het kiezen voor vernieuwende en mogelijk toekomstbestendige oplossingen die in the end het verschil kunnen maken voor klanten en business komen minder vaak voor dan we zouden willen, omdat deze nog niet eerder bewezen zijn en daarmee geen gevoel van zekerheid geven.
• De eigen medewerkers van organisaties, die wel de ambitie hebben om vooruitstrevend het verschil te willen maken in hun vakgebied, staan door  onder andere bovenstaande redenen noodgedwongen op de rem omdat het aan geld, mandaat, en draagvlak ontbreekt.
• Ook hebben zij doorgaans onvoldoende tijd om goede business cases te ontwikkelen, om voldoende gedegen onderzoek te doen en op een agile wijze innovatieve processen of producten te ontwerpen en te ontwikkelen.
• Voor professionals zoals wij geldt dat een bedrijf ons goed weet te vinden als het gaat om innovatieve digitale vernieuwingen. De keerzijde is dat de opdrachten uiteindelijk vaak minder innovatief zijn dan we graag zouden willen. De redenen? Wederom, beschikbare budgetten die vooral ingezet worden om instant waarde te leveren aan de organisatiedoelen.

Hoe begrijpelijk deze keuzes van organisaties ook zijn, zo prevaleren korte termijn winsten en (ogenschijnlijk) veilige keuzes maken boven ruimte geven en nemen voor innovatie en creativiteit. Professionals van bureaus staan te trappelen om hun kennis en ervaring aan te wenden voor innovatie en vernieuwing. Zij hebben deze uitdagingen nodig en voelen zich ook verantwoordelijkheid als voortrekkers in hun vakgebied.

In onderstaand voorbeeld zie je hoe studenten en docenten van de Hanzehogeschool, de RUG, en NHL Stenden in samenwerking met theFactor.e aan digitale projecten samenwerken voor ambitieuze organisaties waar alle partijen baat bij hebben.

Bedrijven zetten volop in op innovaties waarbij ze samenwerken met studenten, onder begeleiding van een of twee vakprofessionals: Innovatietrajecten uitvoeren in co-creatie met studenten

Dit zijn grofweg de stappen die we doorlopen:

1. theFactor.e inventariseert en acquireert innovatieve opdrachten en digitale uitdagingen
2. In samenspraak matchen we hier een student-innovatieteam op
3. Er volgt een design sprint met het bedrijf, de student(en) en de begeleiders van theFactor.e
4. Het prototype of concept wordt door studenten onder begeleiding van theFactor.e en hun docent ontwikkeld, exact zoals dit ook plaatsvindt in het echte bedrijfsleven.

• Studenten krijgen voldoende inhoudelijke begeleiding en input van ervaren professionals om concrete innovatieve opdrachten en research te kunnen uitvoeren in het bedrijfsleven.
• Voor professionals betekent dit dat ze vrijuit en outside the box mogen denken met als vooropgesteld doel het innoveren, experimenteren en verbeteren van digitale services en producten.
• Opdrachtgevers creëren met een minimale investering (de kosten van een of twee begeleiders) volop innovatiekracht.
• Voor alle betrokkenen is er een leercurve.

Jonathan, die als docent steeds betrokken is, beoordeelt en weegt alle opgedane kennis en past dit zoveel mogelijk direct toe in de theorie tijdens zijn colleges. Zo houdt hij de praktijk en de theorie in perfecte balans en weet hij zeker dat de kennis die hij deelt en de werkvormen die hij toepast ook daadwerkelijk actueel en gericht op duurzame vakontwikkeling zijn.

Door deze constructieve, inspirerende en praktische manier van leren en werken worden gedroomde innovaties eerder werkelijkheid en worden de portfolio’s van zowel de onderwijsinstelling als de professionals sterker en interessanter.

De organisatie waarvoor gewerkt wordt, profiteert van alle nieuwe kennis, wordt meegenomen in een leercurve en kan dankzij een kleine investering toch beschikken over een innovatief digitaal product of service waarmee een uitbreiding of vernieuwd future proof business of verdienmodel kan ontstaan.