René at Work

Het is vrijdag 16 april als marketeer Pim en Software Architect René Kamp elkaar live spreken voor onze At Work serie. Na een flink aantal pogingen via Slack en Whatsapp om René online te volgen geven Marvin en Pim het op en plannen een face-to-face interview in. Want het werk gaat altijd voor en er zijn altijd deadlines die voorrang krijgen. Het is typerend voor René dat hij de klant altijd laat voorgaan.

Pim: Kun je eens iets vertellen over je carrière bij theFactor.e?

René: Ik ben hier begonnen als stagiair en ben nu 16 jaar in dienst. Samen met Bart Wesdorp zijn we hier vanuit de studie HIO aan de Hanzehogeschool Groningen gekomen, ik was er wel een half jaar later want ik ben doorgestroomd vanuit het MBO. Ik weet nog goed dat we ons moesten melden ergens in het pand op de eerste dag en dat er een aantal semi-werkende pc’s stonden. Of ik er zelf even een werkende van kon maken. Haha. Tegenwoordig hebben we dat overigens veel beter voor elkaar en komen we als developers niets meer tekort. 

Bart en ik begonnen beiden als Java developer hebben ons allebei een andere kant op ontwikkeld. Bart naar teammanagement en later ook naar security. Ikzelf ben meer aan de technische implementatie kant gebleven en daarin doorgegroeid naar software architect. Eerst binnen de developer-functie en daarna als architect waarbij ik het hele online landschap van de klant overzie i.p.v. alleen de applicaties.

Pim: hoe hou je je kennis over dat online landschap op orde?

Bij theFactor.e is het zo dat als je een studie ziet die je wilt doen, daar meestal wel ruimte voor is. Ikzelf hou vooral mijn kennis van de pakketten waar we mee werken up-to-date. Verder verdiep ik mij steeds in wat er nodig is per opdracht / casus. Ieder project is weer anders en het belangrijkste is dat je weet waar je de kennis kunt halen. Hierbij is ook de menselijke kant belangrijk. Dus hoe kijk je tegen een bepaald probleem aan en hoe vlieg je het aan? We nemen de bewezen technieken als basis en weten daarnaast van het bestaan van veel andere functionaliteiten. Daar verdiepen we ons dan verder in zodra het speelt. Ik heb altijd al een ruime interesse gehad. Vroeger ging ik altijd na het werk door met allerlei projecten en dingen onderzoeken. Toen ik van school kwam was ik het soort nerd-typetje dat altijd maar doorging achter mijn pc. De laatste jaren zoek ik meer de balans tussen werk en privé. Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt en dan is er het gevaar dat je je plezier er in kunt verliezen. Gelukkig is dat bij mij nog lang niet het geval. Mijn hobby projecten vlieg ik ook heel anders aan dan werk projecten. Hobby projecten mogen finaal mislukken, voor werk projecten geldt het tegenovergestelde.

Pim: Ik hoor je zeggen dat je hobby projecten finaal mogen mislukken. Maar nog niet veel mislukte hobby projecten gezien in de kantine...

Ik ben sinds een aantal jaren hobbybakker. Wat begon met cake uit een pakje bij wijze van spreken, is nu een volwaardige hobby geworden. Ik heb er veel plezier in. Dat ging eigenlijk net als met programmeren. Het begint met interesse en vandaar uit ga je je er in verdiepen en nieuwe dingen proberen.

Pim: En nu met al dat thuiswerken eet je de taarten zelf op?

Nou, nu tijdens de pandemie bak ik wel kleinere dingen zoals gevulde koeken. Ik heb vandaag bijvoorbeeld gangmakers meegenomen voor mijn team (en ja, je krijgt er zo een hoor). Zodra we weer op kantoor gaan werken met de teams ga ik weer grotere dingen bakken. Die dan meestal ook binnen 30 min op zijn als ik ze in de kantine leg. Dus ja, Danny, we bakken rustig verder. Ook tijdens de lockdowns. Goeie vraag trouwens van Danny. :) Je zult me overigens niet in Heel Holland Bakt zien hoor, ik werk altijd vanuit recepten. Ik steek dan ook de meeste tijd in het zoeken van goeie recepten die ik soms een klein beetje aanpas, maar meestal hou ik mij er wel aardig aan.

Pim: En je doet ook themawerk toch? Ik zag ooit een Shabby Cabs taart?

Ja onze PV is altijd heel actief en had een valentijnsactie met lootjes trekken. Het idee was dat iedereen even iets aardigs voor hun collega’s zou doen. Even koffie halen ofzo. Maar ik kwam er vrij snel achter dan men groots ging uitpakken en dan kan ik natuurlijk niet achterblijven. Een van onze testers, Wessel, speelde in die tijd in de band Shabby Cabs en toen heb ik natuurlijk een Shabby Cabs taart gebakken. Ik stuur je even wat foto’s. Leuke band trouwens, de Shabby Cabs, met een handig logo voor bakkers, jammer dat ze zijn gestopt. Toen ik vorig jaar 15 jaar in dienst was heb ik een workshop bij een patissier met bijpassend schort gekregen van theFactor.e. Helaas is dat er door de Corona maatregelen waar we nu al meer dan een jaar in zitten nog niet van gekomen.

Pim: Even wat anders. Jij bent lang in dienst dus aan jou kan ik mooi vragen hoe theFactor.e zich heeft ontwikkeld in, laten we zeggen, de laatste 10 jaar?

We hebben ons in de laatste 10 jaar ontwikkeld van een aannemer van klussen naar een echte partner voor onze klanten. Een online partner. Het draait nu echt om het doel van de klant. Dus wat willen ze (of beter: we) bereiken, hoe gaan we dat meten en hoe gaan we dat bereiken. Voor mij persoonlijk is het leuker omdat we nu nog veel beter zien wat het resultaat is van ons werk. We zijn veel meer data-driven nu en dat zal in de toekomst alleen maar meer worden.

Pim: waar begon die ontwikkeling?

Voor mijzelf begon dit bij het Myler project. We begonnen daar als servicepartner voor hun Hippo (nu: Bloomreach) omgeving. We startten met een redesign, maar al vrij snel gingen we verder kijken naar de processen en de wensen die er waren en kwamen we erachter dat er behoefte was aan een maatwerkapplicatie.

Pim: en wat was jouw rol in dit project?

Als eerste kwam ik met de constatering dat je niet moet willen hoe we het nu doen en vervolgens ben ik samen met het team met suggesties gekomen van hoe het beter zou kunnen. Toen Myler dat ook zag, ben ik aan het roer gekomen van een nieuw project waarin we een eigen backend applicatie hebben opgetuigd. Vervolgens ga je de tekening van dat project inkleuren. Dat deden we met Java, het Spring Framework, Springboot, Hibernate. Eigenlijk alle bekende staple technieken voor maatwerk ontwikkeling in Java. Maar tegelijkertijd keken we samen met de product owner ook steeds naar bestaande applicaties die we zouden kunnen gebruiken.

Soms kopen we dus in en soms bouwen we zelf. Zo was er op een bepaald moment een behoefte om de urenregistratie van alle zzp’ers die via Myler aan het werk waren te verbeteren. We gingen toen op onderzoek uit en kwamen tot de conclusie dat er al veel goede urenregistratiesystemen op de markt zijn, maar dat ze eigenlijk allemaal deel uitmaakten van grotere Suites met flinke licenties vanwege het grote aantal gebruikers. Uiteindelijk hebben we het toen toch zelf gebouwd en toegevoegd aan het platform omdat dat qua businesscase veel beter haalbaar was.

Pim: Waar werk je op dit moment aan?

Ik ben op dit moment vooral veel bezig met de ontwikkeling van een studentenportaal voor de Universiteit Leiden. De studenten kunnen zich hiermee per semester inschrijven voor allerlei vakken. Daarbij kunnen ze naast de verplichte vakken ook vakken kiezen die ze interessant vinden of die raakvlak hebben met wat ze later willen gaan doen. Het portaal moet alle varianten kunnen bedienen. Het is een mooi en uitdagend project.

Pim: Wat maakt het uitdagend? 

De uitdaging in dit project is in eerste instantie het identificeren en het ontsluiten van de data. Dus krijgen we de juiste data uit de systemen en kunnen we er mee doen wat we willen? In tweede instantie is ook de piekbelasting tijdens de inschrijfperiode een uitdaging. De studenten noemen dit ook wel de hunger games waarbij iedereen zich op hetzelfde moment inschrijft voor de vakken. De systemen kunnen maar een bepaald aantal inschrijvingen per tijdseenheid verwerken en dat zullen we in goede banen moeten gaan leiden. Hierbij kijken we naar waar de bottlenecks zitten, maar ook naar wat de impact van onze oplossing is op de usability voor de studenten. We testen daarom steeds alles met studenten en andere gebruikers in iedere fase. We werken met twee teams in dit geval om dit te faciliteren. We hebben aan de ene kant het discovery team, dat in gesprek is met de klant om te achterhalen welke datastromen er zijn en hoe we deze zouden kunnen inzetten. Ze bedenken schermen en functionaliteiten en toetsen deze bij de studenten, maar ook bij de Universiteit Leiden zelf. Aan de andere kant hebben we het implementatie-team dat de realisatie op zich neemt. Dat vereist wel goed overleg. In het discovery team zitten mensen van de Universiteit Leiden en collega’s van theFactor.e. Het implementatie team bestaat alleen uit collega’s die bij elkaar op een kamer zitten (althans als we niet in lockdown zitten). Dat was vroeger overigens ook wel anders.

Pim: wat is er anders dan vroeger met verdeling van de teams over de kantoren? 

De ontwikkeling die we hebben doorgemaakt vertaalt zich ook naar de indeling van ons kantoor. We zitten op dit moment in de concept vergaderkamer en eigenlijk is alleen de naam nog over van wat het vroeger was. We hadden een conceptkamer, een designkamer en een ontwikkelkamer. Projectteams worden nu bij elkaar gezet. Dat werkt veel beter door de korte lijntjes. Myler was een van de eersten, die bij ons een eigen kamer kreeg. Daarbij zaten in die tijd ook twee Russische Myler developers in het kader van de near-shoring. Het was een leuke tijd waarin we ook met regelmaat Myler BBQ’s organiseerden bij mij thuis. Ik woonde in die tijd net in Groningen, na 34 jaar in Ekehaar gewoond te hebben en de housewarming groeide in no-time uit tot een traditie waarbij alle mensen die iets van doen hadden met het project samen kwamen.

Pim: Kun je een paar hoogtepunten noemen van 16 jaar werken bij theFactor.e?

Het eerste hoogtepunt is het Myler project. Het leukste was dat we van een klein service project naar een team van 18 betrokkenen groeiden en veel gedaan kregen. Een tweede hoogtepunt is de groei van theFactor.e zelf. Toen ik kwam hadden we denk ik 20 man en groeiden we heel hard naar zo’n 70 man. En ook letterlijk groeide ons kantoor met de nieuwe vleugel die er bij werd betrokken. Het leuke was dat het ons-kent-ons-gehalte en onze eigen cultuur waarin iedereen op waarde wordt geschat en zichzelf kan zijn, zijn gebleven. Ook het krijgen van kansen is heel kenmerkend voor theFactor.e. Heb je een goed idee dan mag je het pitchen en dan is er een goede kans dat er iets mee gedaan wordt. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar ons rijdende onderzoekslab Billy. Dit geldt ook voor je carrière binnen theFactor.e waarin je je eigen groei en carrièrepad zelf in de hand hebt.